Studenten Odisee Sint-Niklaas blijven niet onder de kerktoren

De voorbije maanden vlogen studenten van alle opleidingen van de Odisee hogeschool in Sint-Niklaas uit op internationale stage. Studeren in Sint-Niklaas wil niet zeggen dat je onder de kerktoren blijft. Studenten kiezen heel bewust voor een buitenlandse stage om te groeien in hun job en als persoon. Ze genieten er van om kennis te maken met een nieuwe cultuur en werkomgeving. Eva en Amber helpen zo bijvoorbeeld mee de toekomstmogelijkheden van kinderen in Cambodja te vergroten. Robbe loopt stage in een ziekenhuis in Benin.

Eva en Amber, studenten Lager onderwijs, bouwen mee aan de toekomst van kinderen in Cambodja

Eva Pilaat (uit Sint-Gillis-Waas) en Amber Kips (uit Meerdonk) vertrokken in februari op internationale stage naar Siem Reap in Cambodja. Ze lopen er stage via de TDSO (Teacher Development Organisation), een NGO die Engelse les geeft aan kinderen en jongeren. “De kinderen gaan een halve dag naar een publieke school en volgen daarnaast één of twee uur per dag les bij de TDSO,” vertelt Eva: “De organisatie zet hard in op spreekdurf en communicatieve vaardigheden. Daarnaast krijgen de leerlingen ook Engelse woordenschat en grammatica. Wij werken samen met een lokale leerkracht in co-teaching. Met dit project wil de TDSO kinderen meer toekomstmogelijkheden bieden en meer kansen geven in de samenleving.”

Eva en Amber zijn blij dat ze hun steentje kunnen bijdragen, en genieten daarnaast ook van hun nieuwe leefomgeving. Ze vinden het ook boeiend om kennis te maken met een heel andere cultuur. “Het eerste wat ons opviel is de hartelijkheid van de Cambodjanen,” vertelt Amber: “Ze zijn heel behulpzaam en vriendelijk en staan open voor een gesprek. De heersende godsdienst is hier het boeddhisme, waardoor er heel veel respect is voor de medemens. Het klimaat is warm en tropisch. Dat was even wennen voor ons omdat we uit het winterse België kwamen. Een leuke gewoonte is dat ze hun schoenen uitdoen voor ze een woning of tempel binnengaan. Ook tijdens onze stage worden de schoenen uitgedaan voor we een klaslokaal binnen wandelen. In Siem Reap zie je een duidelijk verschil tussen arm en rijk. Dit wordt nog versterkt door Covid-19. Wanneer je hier door de straten wandelt, zie je verschillende straatbeelden, zoals een gigantische villa's tussen de kleine huisjes.”

Contact:

Eva Pilaat: eva.pilaat@student.odisee.be
Amber Kips: amber.kips@student.odisee.be

Robbe werkt in het ziekenhuis Saint Martin de Papané in het dorpje Papané in Benin

Robbe Van Leemput (uit Sint-Gillis-Waas) werkt 3 maanden in Benin als derdejaarsstudent verpleegkunde. “Deze stage-ervaring is een fantastische en bijzonder leerrijke ervaring en tegelijk een rollercoaster aan emoties en indrukken, waarbij je in contact komt met andere culturen, andere noden, andere gewoonten en problematieken van patiënten. Wat is vooral mee neem naar huis is de grote dankbaarheid van patiënten hier en dat ik hier echt een verschil kan maken op het gebied van zorg."

"Ik probeer hier zo goed als ik kan mee te draaien met de artsen en verpleegkundigen van het ziekenhuis om zo de nodige zorgen te kunnen bieden aan de patiënten. Gaandeweg probeer ik zoveel mogelijk taken over te nemen en probeer ik mee in team te draaien. Er zijn hier verschillende afdelingen, net zoals bij ons in België, waar ik de mogelijkheid heb om stage te lopen. De taken van een verpleegkundige zijn te vergelijken met die van een verpleegkunde in België. Dan denk ik maar aan wondzorg, infusen prikken, bloedtransfusies, vaccins zetten, bloedafnames, … . Een opmerkelijk verschil met België is dat verpleegkundigen hier wel voorschriften (voor medicatie en medische materiaal) mogen schrijven en dat ze mogen hechten. In België is dit een medische handeling, die enkel mag verricht worden door een arts.”

Ook in Benin is het heel warm, vertelt Robbe:” Het is hier gemiddeld rond de 37 graden, waardoor het echt wel puffen en zweten is. Maar ik vind het hier super. De natuur is prachtig. De inwoners zijn heel vriendelijk en sociaal, maar je merkt wel dat ze hier zelden blanke mensen zien. Daardoor voel ik me vaak aangekeken wanneer ik bv. op straat loop of door de markthallen wandel.

Wat me ook opvalt is het feit dat iedereen denkt dat wij in België heel rijk zijn en geld teveel hebben. En dat België het paradijs is… In Benin zijn de hoofdbanen in heel goede staat, zelfs beter dan in België. Daar ben ik van geschrokken. Het verkeer is wel (levens)gevaarlijk doordat er heel veel moto’s (soms met 3 op de moto) en auto’s rijden, er geen straatverlichting aanwezig is, auto’s geen gordels hebben, soms geen achteruitkijkspiegels etc. En om andere bestuurders te waarschuwen gebruiken ze hier heel vaak de claxon! Dat was echt een hels lawaai toen we toekwamen in Cotonou. Soms voel ik me hier ook wel in een ander tijdperk, dan denk ik vooral aan de lokale (grote) markten, de kleermakers zoals wij die kenden vroeger… . Behalve op vlak van telefonie dan, want Whatapp kennen ze hier allemaal!”

Met de gewoontes hier in het ziekenhuis op vlak van empathie en inlevingsvermogen en het omgaan met de patiënt heb ik het wel wat moeilijker (zie blog www.robbeaubenin.com). Dit is letterlijk de omgekeerde wereld van hoe wij als zorgverleners in België onze patiënten helpen en bijstaan. Zo mogen patiënten geen emoties laten zien, anders worden ze uitgescholden of krijgen ze zelfs een klets. De zorgverleners raken ook zo min mogelijk de patiënt aan, doordat ze schrik hebben om zelf een ziekte op te lopen/besmet te geraken (niet wetend of de patiënt een bepaalde ziekte/virus heeft).

Wil je Robbe nog extra vragen stellen, dan kan je best een berichtje sturen via Whatsapp op zijn Beninese nummer +229 56 49 83 98. Hij wil dan zeker wat tijd vrijmaken om even te bellen.